Amanece e na ría todo é da mesma cor.
Negro morte, vai tiñendo...
No porto as redes quedaron sen labor
Sen argumento...
Non me canso de soñar que cando saia o sol a praia limpará.
E apago o meu televisor que de tanta dor non para de chorar.
Nunca máis... Nunca máis... Nunca máis,..
No hay comentarios:
Publicar un comentario